O kadar rahatladım o kadar keyifliyim ki aklımdan koca bir sorunu daha uçurdum gitti.Bana kalsa 2-3 ay önce olacaktı ama babamız kıyamadı oğluşlarına.Biraz daha biraz daha diyerek ertelememi istedi .Ama artık yeter dedim ve harekete geçtim.Nasıl mı okuyun bakalım nasıl :)
Acaba nasıl vedalaşsalar.Denize mi attırsam,kediye mi attırsam diye düşünürken hiç aklıma gelmeyen bir yöntemi uyguladım.
18 Ocak 2014 Saat:22.30 itibariyle oğluşlarım Doruk ve Batu emzikleri ile vedalaştılar.Yani sayemde vedalaşmak zorunda kaldılar.
Hafta sonu kayınvalidemleri ziyarete gittik.Yol yorgunluğu ,köy havası , e biraz da uyku saatlerini iki saat kadar geciktirmiş olmam birden aklıma hain fikirler getirdi.Kendimi bi gazladım çocukların emziklerinin uçlarını kestim ve oturma odasında onların kendilerinin farkedebileceği bir noktaya bıraktım.
Uyku için tüm hazırlıklarımızı yaptım,yataklarımız açıldı,pijamalar giyildi vs....
Bunlar uyku moduna geçeceklerini anlayınca emziklerini sormaya başladılar.Ben de gidelim ,bulalım diyerek onları emziklerin olduğu tarafa yönlendirdim.Emzikleri Batu buldu ve büyük şaşkınlık yaşadı.O bu şaşkınlığın içindeyken emzikleri fare yemiş diye bir sebep uydurdum.Tüm suç artık farenindi .
Her ikisi de özellikle Doruk, üzüntüyle öyle bir ağladılar ki o an içim burkuldu.Çocuğum yatağa kapandı ve hıçkırdı yaaa :( Ama onların iyiliği için bu gecikmiş vedalaşma gerçekleşmek zorundaydı.Neyse hemen ışıkları kapatıp onlarla birlikte biz de yattık.Ağlayan oğlumu susturmak için bir pembe yalan daha söyledim(Şimdi ben kötü annemi oldum).Bir gün denizden kocaman bir gemi gelecek ve biz o gemiye girip istediğin emziği sana alacağız dedim.Canım oğlum Doruk, hemen ikna oldu sorun çıkarmadan uykuya daldı.
Diğer cephede durum biraz daha zordu.Batu ikna olmak istemiyor ısrar ediyordu.Eşim de onu ikna etmek için çabaladı biraz.Fareye nasıl bir ceza vereceklerini kararlaştırdılar ve Batu'da uykuya daldı.
Bu mu yani bu kadar mı falan oldum açıkçası.İki ayrı kişilikte iki çocuk ve emzik olmadan uyumayı reddeden çocuklara emzik bıraktırma seromonisi beni inanılmaz geriyordu.
Gece Batu uyandı.Emzik olmadığı için tekrar uykuya dalmada biraz sorun yaşadık.Zor da olsa tekrar pes etti ve uykuya geçti.Ama tüm bunlar benim gözümde büyüttüğüm şunu yaşarım bunu yaşarımın çeyreği bile değildi.
Zaten gün içinde emzik emen çocuklar değiller.Sadece uykuya geçiş aracı olarak kullanıyorlardı.Belki bunun da etkisi olmuştur kolay ikna olmalarına.Pazar günü gündüz uykuları da sorunsuzdu.Önce biraz koşturup,oynadılar .Eee malum köy havası da iyi geldi .Doruk hiç sormadı bile.Batu sorsa da aynı cevabı aldı pek direnmedi.
Eve dönüşte de arabada uyumadılar.Geldik birer bardak ballı sütlerini içtiler cuppa yataklarına yattılar.Veee emzik yine akıllarına geldi.Bu akşam dün geceye göre biraz daha fazla nazlandılar ve yine zafer bizim oldu pek uzatmadan uykuya geçtiler.
İnanılmaz rahatım.Evde uykuya geçecekleri zaman kaybolan emzikleri aramaktan,evden çıkarken ,eve dönerken "emzikler nerde"sorusunu sorup ardından gerçekleştirdiğimiz telaşlı emzik bulma operasyonlarını artık geride bırakmış olmaktan dolayı çoooookkk mutluyum.Süper bir duyguymuş.
Hiç unutamayacağımız emzik arama maceralarımızdan birini sizinle paylaşayım :)
Yine köydeyiz, ve yine uyku vakti geldi.Aman allahım o da ne emziklerden biri kayıp.Çocuk ağlar ben emzik ararım.Ma aile tüm ev halkı evi alt üst ederiz ama emzik bulunmaz.Dedektif edasıyla çocuğun gündüz evin dışında gezdiği yerler ,bahçeler ellerimiz de fenerler olmak suretiyle taranır.Hatta bu sırada bir kirpi ile tanışırız.Hala o kirpiyi unutmadılar arada kulaklarını çınlatıyoruz :))))))
